خداوندا تو راهم ده
نمی دانم در این دنیای وانفسا
کدامین تکیه گه را تکیه گاه خویشتن سازم
نمیدانم
شغلمان را تغییر دهیم
مهاجرت کنیم
ازدواج کنیم
دلم را سپردم به بنگاه دنیا و هی آگهی دادم اینجا و آنجا
و هرروز برای دلم مشتری آمد و رفت.
و هی این و آن سرسری آمدند و رفتند
ولی هیچ کس واقعا اتاق دلم را تماشا نکرد ...
ای آرام کننده دلهای مضطرب
ای روشنی بخش دیدگان گریان
ای نیرو بخش پاه های خسته