ای آرام کننده دلهای مضطرب
ای روشنی بخش دیدگان گریان
ای نیرو بخش پاه های خسته
ای امید لحظه های نا امیدی
ای روشنی بخش شب های تاریک
ای همدم و مونس تنهایی من
ای آگاه و بینای احوال من
ای درمان تمام دردهایم
ای ساز خوش آهنگ لحظه های شیرینم ...
ای ابتدا و انتهای هستی
ای که هستی را ساختی
و به وجودم هستی بخشیدی ...
این تویی که دوستت دارم ...
تویی شور و شوقم برای آینده
تویی که سر به مهر می نهم و سپاست میگویم
تویی که قلب تاریکم را به نور خود روشن ساختی
و از بدی هایم گذشتی
و باز هم مرا به درگاهت خواندی ...
آهای ...
آهای تویی که باز هم ذهنم را مشغول کرده ای ، باز هم از تو مینویسم
از تو میگویم
و از تو یاری میجویم
یاریم کن ...
یاریم کن تا آرام بگیرم
تا قدر داشته هایم را بدانم
و مُدام از نداشته هایم شکایت به درگاهت نبرم
یاریم کن تا حضورت را در لحظه لحظه ی عمرم احساس کنم ...
لحظه هایی که گاه سختند و مشکل
لحظه هایی که زندگی به کامم نیست
لحظه هایی که دنیا با تمام بزرگیش برایم تنگ میشود
لحظه هایی که احساس درماندگی میکنم
لحظه هایی که غم دارم و غمخواری ندارم ...
لحظه هایی که دست و زبان و گوش و چشمم به گناه میکشد مرا
و من درمانده تر از همیشه ، می بازم این قصه ی پر تکرار را ...
یاریم کن خداوندا
یاریم کن که حتی در لحظه های شادی و شور
به یادت باشم
در لحظه هایی که خنده بر لب دارم و خوشحالم
یاریم کن که بدانم تمام این ها از توست
از تویی که زیبا هستی و زیبایی را دوست داری ...
یاریم کن که دنیا را از دریچه نگاه تو ببینم
در آواز و هیاهوی گنجشک ها ، حمد و تسبیح تو را ببینم
در غرش آسمان بی انتها
در قطره های باران
در صدای همیشه زنده ی امواج دریا
در پرتو خورشید صبح گاهی
در نگاه عاشقانه مادری به فرزندش
در دستان پینه بسته کارگر ساختمانی
در شعله های داغ تنور نانوایی
در صدای گرم معلمم که خواندن را به من آموخت
در لبخندی که به چهره ای نشسته
و در سرودی که سحرگاهان ، نسیم بهاری در گوشم زمزمه میکند ...
یاریم کن که در تمام این ها فقط تو را ببینم
که بی شک جلوه حضور تو
تمام هستی را در بر گرفته
و از نور توست که آسمانها و زمین روشن است ...
خداوندا ...
تو خود میدانی که بنده ی خدایی همچون تو هستم
بنده ای که بندگی نکرد و خدایی که خدایی اش را ، حتی یک لحظه ، از او دریغ نساخت
پس چه خواهی کرد با این بنده
عذاب میدهی یا می بخشی ؟
که اگر عذاب دهی سزاوار این عذابم
و اگر ببخشی ، باز هم مرا بنده ی مهربانی و محبتت ساختی ...
پس تا نفسی باقی مانده و دلی در سینه دارم
کمک کن نفس کشیدنم برای تو باشد
و قلبم برای تو به تپش دراید
و جایگاه تو باشد ...
ای یگانه خالق مهربان
ای معشوق دوست داشتنی
باز هم از تو مینویسم و باز هم نام و یاد توست که با دلم غوغا میکند
میشنوی ؟؟؟
صدای قلبم را که بی صبرانه تو را طلب میکند
و تو را فریاد میزند
و تو را میخواهد ،
برای آرام گرفتنش ...
پس به قلب من فرود آی
و میهمانم باش ...
مدت هاست که انتظار این میهمانی را میکشم ...
نیلوفر
