چگونه ناامید باشم در حالی که تو امید منی
تو کی نبودی که بودنت دلیل بخواهد؟
تو کی غایب بوده ای که حضورت نشانه بخواهد؟
تو کی پنهان بوده ای که ظهورت محتاج آیه باشد؟
کور باد چشمی که تو را ناظر خویش نـبـیند
کور باد نگاهی که دیده بانی نگاه تو را درنـیابد
بسته باد پنجره ای که رو به آفتاب ظهور تو گـشوده نشود ...
خدایا ...
مرا از سیطره ی ذلت بار نفس نجات ده
و پیش از آنکه خاک گور بر اندامم بنشیند از شک و شرک رهایی ام بخش
چگونه نا امید باشم در حالی که تو امید منی
چگونه سستی بگیرم ، چگونه خواری پذیرم که تو تکیه گاه منی
ای آنکه با کمال زیبایی و نورانیت خویش، چنان تجلی کرده ای که عـظـمتت بر تمامی ما سایه افکنده است ...
شرح بخشی از دعای عرفه با بیان دکتر شریعتی
ناشناش
